مبعث

مبعث 

عید مبعث

چون عــــــرب گردید  مشرک برخـدا

لای نـفـــــی  از آن اله کــــردش جـــدا

لات و عــــــزّی را گــرفتــه ربشــــان

از خــدا دیگـــر نبــود آنجــــــا نشــــان

آن محمـــــــد  بحث ‌کــردش با دلیــل

با عـــــــربهــا  در حــمایــت از خلیـــل

بود در مــــاه نهــــم   غــــار حــــــرا

تا به جـــــا آرد  سپـــاس او  از خــــــدا

در تفکــــــــر بـــود   بـهر کائنــــات

آسمــان و کهکشـــــان  و هــــــم نبـات

فــکر می کـردش بـه حال  قوم خویش

زین سبـب قلبـــش همیشه بـود  ریـــــش

از چـــــه رو این جاهـــــلان کافر بدند

بنـــــده و عبد و عــبیـــــــد بـت شــدند

دختــــــران خود کشند انـــدر نهــــان

بی‌خبــــر از آنکـــــه می گــردد عیـــان

کشتــــــن و دزدی و غـــارت  کارشان

از عدالــت هـــم نبـــود  آنجــــــا نشــان

چهـــــــل سالی می‌گذشت ازعــام  فیل

میهمـان غـــــــــار او شــد  جــــبرئــیل

آن فرشتــــــه گفت بــر او  این بخوان

گفت احمــــــد اُمّــــــی‌ام من  ای جوان

تا سه باری  گفت او ایــن را   بخــــوان

باز  احمـــــد گفت   هستـم   نـــاتــــوان

نـــاگهان در خود  فشاری  سخت دیـــد

آن فــرشتــــه  علـــــــم را در او دمیـــد

بــــــار دیگر  آمد او را ایــن نــــــدا

پس بـــخوان اکنــون تــو بــا نام  خـــدا

آنـــکه عالــــم را کند   یکــجا خَلَـــق

خلــق گـــردانیده  انســــان   از عَلَــــــق

هست قرآن نزدت اینک  پس بخــــوان

خـــالقـت را زین سبب  اکــــرم بــــدان

او قلـــــم را بــر  شمــــــا تـعلــیم داد

علـــــم بـــــر مجهــول را هــم  داد یـاد

از کتاب مثنوی محمدی - محسن سید اسماعیلی

تنظیم: حاجی محمد علی